بررسی تأثیر مدیریت شادمان سازی (نشاط) بر عملکرد کارکنان شرکت گاز منطقه 2 اصفهان بر مبنای مدل استیرز

شادمان سازی پرسنل به عنوان یک حوزه مطالعاتی در روانشناسی و مدیریت منابع انسانی، اهمیت زیادی برای مدیران و کارکنان پیدا کرده است. شادی در محیط کار زمانی حاصل می‌شود که فرد جهت دستیابی به اهداف کاری ، از توانایی ها و استعدادهای خود استفاده نماید. هدف این تحقیق پاسخگویی به  این سوال است که آیا شادمان سازی (نشاط) پرسنل بر عملکرد شغلی آنها تاثیر دارد. در این پژوهش از مدل ریچارد ام. استیرز استفاده شده است. روش انجام این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی از شاخه میدانی، از لحاظ ماهیت، کاربردی و از لحاظ زمان، مقطعی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان شرکت گاز منطقه دو اصفهان با 800 نفر کارمند و انتخاب نمونه ای 256 نفره بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه و به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی بود. شیوه گردآوری اطلاعات شامل مطالعات کتابخانه ای و ابزار پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی محتوائی و صوری توسط صاحب نظران  و پایایی ابزار تحقیق با ضریب آلفای کرونباخ (082/) محاسبه گردید. در نهایت، هر ده فرضیه مربوط به تاثیر مولفه های شادمان سازی بر عملکرد مورد تائید قرارگرفته و در رتبه بندی متغیرها عامل یادگیری و علاقه به کار به ترتیب با 38/6 و 09/6 رتبه ، بیشترین میانگین را داشته اند.